یاد تو آزین کلبه کوچکم

کی توانند خلایق سخن از فضل تو گفتن

مگر از فضل تو جویند لسانی و بیانی

ای شاهد شهید، مُحرّمت می‌آید و زمین و آسمان از شرم، رنگ ارغوانی گرفته است!

سخن از کربلای تو، ستایش از همهٔ برجستگی‌ها و فضیلت‌های والای انسانی است

یادآور همه قله‌های کمال بشری است.

نمایش دو صف حق و باطل در درازنای تاریخ است.

فریاد تو، فریاد رسای همه مظلومان تاریخ است.

و امروز، طنین عاشورا، مویه‌ها و فریادهای ستم‌دیدگان زمان است و فریاد، علیه حرامیان زمین

هرچه بشر عاشورا را گرامی دارد، آرمان‌های آدمی را پاس داشته است.

من نیز یاد این حماسه بزرگ را آزینِ  کلبهٔ  کوچک‌ام  می‌کنم، شاید با لطف سالار شهیدان، شهد شهادت، نوش کنم

درود و سلام بر شهید و شاهد همه نسل‌ها و قرن‌ها، «حسین»